Tijd voor verandering!?

Na ruim 17 jaar heb ik afgelopen schooljaar afscheid genomen van het onderwijs. Het was een moeilijke beslissing, want ik heb het werk altijd met veel plezier gedaan. Maar soms komen er kansen voorbij die je moet grijpen. Dat was deze baan bij een prachtige educatieve uitgeverij.

Natuurlijk was het een enorme spannende stap. Kan ik dat wel? Zal ik de kinderen niet enorm gaan missen? En mijn lieve collega’s? Ik had al die jaren een bepaalde routine opgebouwd en moest hier ineens van afwijken.

Het voelde als een ingrijpende stap, nadat je jaren van zekerheid hebt gehad. Het scheelde dat ik al een dag in de week werkzaam was bij Kinheim. De collega’s en werkplek kende ik al. Wel ging ik ook andere werkzaamheden uitvoeren. Gelukkig was er vanuit het bedrijf veel vertrouwen en kreeg ik alle kans om aan de nieuwe situatie te wennen. We zijn ook met heel veel leuke en uitdagende dingen bezig, dus ik begon mijn draai te vinden.

Maar toen kwam Corona. Ineens gingen alle scholen dicht en moest er thuisonderwijs gegeven worden. Mijn gedachte gingen snel naar mijn oud-collega’s. Wat komt er allemaal op hen af? Hoe gaan ze dat allemaal regelen? Gelukkig kon ik ook op mijn werk proberen scholen te ondersteunen met extra materiaal. Maar toch voelde ik me schuldig. Ik wist hoe hard ze nu aan het werk moesten en zouden gaan om het beste voor de kinderen te regelen. Ik had er alle vertrouwen in dat dit hen ging lukken, maar ik had ze graag geholpen.

Gelukkig heb ik zelf twee kinderen en kon ik mijn juffenskills op hen (proberen te) etaleren. Zo gaf ik iedere week een begrijpend leesles aan mijn dochter en haar vriendinnen via de computer. Mijn dochter is gelukkig in de leeftijd dat ze dit nog leuk vindt. Mijn zoon van 13 is iets minder gediend van mijn “goede” tips. Hij is erg zelfstandig en werkte veel samen met een klasgenoot. Maar voor even een kleine vraag of overhoren wist hij me gelukkig wel te vinden.

Sowieso hadden we als gezin ineens meer tijd voor elkaar. We hoefden ’s avonds niet meer snel te eten, omdat er een moest gaan sporten. De weekenden waren ook ineens helemaal vrij.

Langzaam gaan we nu weer stappen zetten om terug naar normaal te gaan. Hoewel uiteraard de vraag is wat normaal is en of we ooit weer helemaal teruggaan naar hoe het was. Mooi zou het zijn als we na alle ellende die de Coronacrisis heeft veroorzaakt ook positieve dingen kunnen meenemen uit deze crisis. Instructiefilmpjes opnemen, zodat leerlingen deze altijd kunnen terugzien als ze daar behoefte aan hebben. Lessen streamen, zodat leerlingen die niet naar school kunnen toch instructie kunnen volgen. Kinderen meer vrijheid geven in het plannen van hun werkritme. Maar wellicht ook dingen in je privéleven, zoals meer tijd nemen voor jezelf en je gezin. Niet alles helemaal vol plannen.

Zelf heb ik in ieder geval in deze periode geleerd dat veranderingen helemaal niet eng zijn. Natuurlijk mis ik de leerlingen en collega’s van mijn oude school. Maar gelukkig heb ik nog wel regelmatig contact en heb ik inmiddels ook weer leuke nieuwe contacten opgebouwd.

Door veranderingen gewoon te ondergaan, kunnen er zelfs hele mooie dingen gebeuren. Ik heb mijn draai inmiddels gevonden binnen mijn nieuwe werk en we zijn in deze Coronacrisis als gezin echt dichter naar elkaar toegegroeid.

Welke dingen zou jij graag meenemen uit de afgelopen periode? Laat je ideeën gerust achter op onze Facebookpagina.